امشب بعد از مدت ها اومدم توی وبلاگ. همه اون روزهای خوش از جلوی چشمام رژه رفت. دلم برای همه اون روزهای خوش تنگ شده ولی چه فایده که نه اون روزها برمی گردند و نه من اون آدم قبلی میشم. دلم برای اون روزها و اون من اون اون روزها تنگ شده ووو خیلی هم دلم تنگ شده. کاش همون طوری که دوست داشتیم  زندگی می کردیم.

ای یار جفاکرده پیوندبریده
این بود وفاداری و عهد تو ندیده

در کوی تو معروفم و از روی تو محروم
گرگ دهن آلوده یوسف ندریده

ما هیچ ندیدیم و همه شهر بگفتند
افسانه مجنون به لیلی نرسیده

در خواب گزیده لب شیرین گل اندام
از خواب نباشد مگر انگشت گزیده

بس در طلبت کوشش بی فایده کردیم
چون طفل دوان در پی گنجشک پریده

مرغ دل صاحب نظران صید نکردی
الا به کمان مهره ابروی خمیده

میلت به چه ماند به خرامیدن طاووس
غمزت به نگه کردن آهوی رمیده

گر پای به در می‌نهم از نقطه شیراز
ره نیست تو پیرامن من حلقه کشیده

با دست بلورین تو پنجه نتوان کرد
رفتیم دعاگفته و دشنام شنیده

روی تو مبیناد دگر دیده سعدی
گر دیده به کس بازکند روی تو دیده